محتشم کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۱۶: چنین است اقتضا رعنائی قد بلندش را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چنین است اقتضا رعنائی قد بلندش را که زیر ران او بی خود به رقص آرد سمندش را به دنبال اجل جانها دوند از شوق اگر آن بت کند دنبال دام اجل پیچان کمندش را اگر صیدش ز شادی گم نکردی دست و پا رفتی به استقبال یک میدان کمند صید بندش را ملک ایمن نماند بر فلک چون بر زمین آن مه کند ناوک فکن بازوی حسن زورمندش را در آئین غضب کوشید چندان آن گل خندان که رسم خنده رفت از یاد لعل نوش خندش را اگز قلب حقیقت هم بود ممکن محال است این که جنبد غرق الفت خاطر کلفت پسندش را زمین در جنبش آید محتشم از اضطراب من هوای جلوه چون جنبش دهد نخل بلندش را محتشم کاشانی