محتشم کاشانی
مثنوی ها
شماره ۷ - این چند بیت بجهت تزویجی گفته که بحسب استعداد میان ایشان نبوده: که هر صید را بود دامی نصیب
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
درین دامگاه عجیب و غریب که هر صید را بود دامی نصیب همایون به چنگ همایان فتاد وزان دولت و رفعتش شد زیاد ولی آن گروه مدارا مدار که با نقدیک گنجشان بود کار علاجی نکردند تلبیس را به ابلیس دادند بلقیس را درین خانه نه رواق دو در که دیده ز یک مادر و یک پدر دو خواهر یکی همسرش سروری رفیع آستانی بلند افسری یکی در سرش سایهٔ ناکسی که سگ را ازو عار آید بسی دو داماد در سلک یک خاندان یکی کامران و یکی خر چران ازین هر که زاید بود جد وی جهان داوری مثل دارا و کی وزان هرچه زاید بود نقد قلب زاب تا به صد پشت کلب ابن کلب از آن قیمتی گوهر پاک حیف وزان در که افتاده در خاک حیف به باد ای فلک برده آن خاک را جدا کن ز هم پاک و ناپاک را محتشم کاشانی