محتشم کاشانی
غزل ها از رسالهٔ جلالیه
شماره ۷: صد رشک تا سبب نیست با خود درین صدد کیست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در عین وصل جز من راضی به مرگ خود کیست صد رشک تا سبب نیست با خود درین صدد کیست یاران مدد نمودند در صلح غیر با او اکنون کسی که در جنگ ما را کند مدد کیست حرفی که گر بگویم گردد سیه زبانم جز خامه آن که با او گوید بشد و مد کیست آن کس که کرده صد جا بدگوئی تو نیک است ای بد ز نیک نشناس گر نیک اوست بد کیست بر نقد عصمت خود بنگر خط خطا را آنگه ببین به نامت این سکه آن که زد کیست جز من که غیرتم کرد راضی به دوری تو آن کس که دور خواهد جان خود از جسد کیست این وصل بی بها را من می دهم به هجران یاران کسی که دارد بر محتشم حسد کیست محتشم کاشانی