جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۷۱۱: کردگارم مگر از غیب دری بگشاید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کردگارم مگر از غیب دری بگشاید رهی از لطف به کوی تو مرا بنماید هست امید من دلخسته که لطف و کرمش گره از کار فروبسته ما بگشاید پیش از این در ظلمات شب هجرم بکشد بو که خورشید وصال تو رخی بنماید از جفایی که فلک کرد بدین خسته دلم عقل سرگشته سرانگشت تحیر خاید خاطر از تیغ جفای تو چنان مجروحست که ورا مرهمی از لطف خدا می باید گر کسی درد نهد بر دل مسکین کسی گرش از لطف دوا نیز فرستد شاید حالیا مادر ایام جهان حامله ایست تا ببینیم که دیگر چه از او می زاید جهان ملک خاتون