جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۲۲۴: بیا که دیده ی ما بی رخ تو پرخونست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیا که دیده ی ما بی رخ تو پرخونست ز خون دیده، تو گویی کنار جیحونست اگرچه نیست تو را مهر و دوستی با من به جان دوست که ما را ارادت افزونست مثل زنند که دل را به دل بود راهی میان ما نه چنانست دلبرا چونست نشان صورت او دیده ام نیارد داد که لطف قدرت پروردگار بی چونست اگرچه لیلی وقتست او چه غم دارد ز حال درد دلی کان به حال مجنونست تو در تنعّم و شادی وصل دلداران ببخش بر دل آن خسته ای که محزونست مرا قدی چو الف بود در غم هجران ببین که پشت جهانی ز بار غم چونست جهان ملک خاتون