ادیب صابر ترمذی
غزل ها
شمارهٔ ۱۴: می خوارگان که باده ز رطل گران خورند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
می خوارگان که باده ز رطل گران خورند رطل گران ز بهر غم بی کران خورند رطل گران برد ز دل اندیشه گران در خور بود که باده ز رطل گران خورند در باده رنگ عارض معشوق دیده اند رطل گران به قوت و نیروی آن خورند جان است جنس باده و باده است جنس جان از بهر جان رو راحت او جنس جان خورند خوشتر ز باده هیچ نعیمی نخورده اند آنها که مال و نعمت ملک جهان خورند ادیب صابر ترمذی