نجم الدین رازی
ملحق ها
شمارهٔ ۶: تیر غمزه چو کند داد نشست - تا پر اندر سخاخ سینهٔ من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تیر غمزه چو کند داد نشست تا پر اندر سخاخ سینهٔ من بر کوه قاف سایهٔ سیمرغ کامیاب کز دامنش عقاب بپرد به صد عتاب زخم پرش چنانکه سحر گه به جنگ شب دست سپیده دم بکشد تیغ آفتاب در جهان طرفه اتفاق افتاد بارگیر مرا که طاق افتاد از همه مرکبان برق صفت باد پیمای من براق افتاد ز آرایش رضوان ملک حور و قصور زایوان بهشت خوش بود پردهٔ نور و آنگه خوشتر که نیک نزدیک، نه دور از پردهٔ نور، روی بنماید حور خداوندگار و خداوند امیر که شاهان ندارند چون او وزیر چو سیمرغ و آب حیات آمده است عزیز الوجود و عدیم النظیر نجم الدین رازی