قطران تبریزی
قطعه ها
شمارهٔ ۵۷: آن را که همی جست و دلم بخت بمن داد - اکنون بستاند دلم از ناز و طرب داد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن را که همی جست و دلم بخت بمن داد اکنون بستاند دلم از ناز و طرب داد از بخت بد آزادم و از یار بشادی شاد است بمن همچو من آن ماه پریزاد گر شادم از آن یار وفادار عجب نیست گز یار وفادار همه خلق بود شاد گر لاله و شمشاد نروید بجهان نیز بس باد مرا زلف و رخش لاله و شمشاد تا من بزیم قصه نوشاد نخوانم کز دیدن او مجلس من گشت چو نوشاد چون آهن و پولاد قوی بود جدائی از تف دلم نرم شد آن آهن و پولاد بی یار نباشد تن من نیز بزاری بیمن نبود نیز دل خسته بفریاد دیگر نکشد بنده ای آزار ز من نیز اکنون که من از بند جدائی شدم آزاد غم خوردم بل عاقبت کارنکو گشت همواره مرا عاقبت کار چنین باد قطران تبریزی