امامی هروی
غزل ها
شمارهٔ ۱۷: تو که خود مونس روان بودی - چون ز حشم دلم نهان بودی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تو که خود مونس روان بودی چون ز حشم دلم نهان بودی من خود اندر حجاب خود بودم ورنه با من تو در میان بودی از تو می بافتم خبر، بگمان چون سدم با خبر، گمان بودی جانم اندر جهان ترا می جست تو خود اندر میان جان بودی بی تو در کائنات هیچ نماند خود تو بودی که بی گمان بودی ای امامی اگر نشان اینست پس تو بی نام و بی نشان بودی امامی هروی