علی شیر نوایی
غزل ها
شمارهٔ ۲۷۹ - تتبع خواجه: باز در کوی مغان عاشق مستم جایی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
باز در کوی مغان عاشق مستم جایی نی ز خویشم خبر و نی ز کسم پروایی ایکه رسوایی من میطلبیدی خوش باش که ز عشقت نتوان یافت چو من رسوایی مست در دیر بهر نغمه که از عشق کشند دستی افشانم ازان حالت و کوبم پایی خواریم بین که به بزم دگران باید شد آرزو گر شودم صحبت بزم آرایی پیر و برنا اگرم طعنه زنانند چه عیب؟ منکه پیرانه سرم شیفته برنایی یار با غیر کشد باده بگو من چه کشم جز به بد حالی خود ناله واویلایی فانیا نیست به جز تفرقه ز ابنای زمان گر کشی رخت به سر حد فنا آسایی علی شیر نوایی