علی شیر نوایی
غزل ها
شمارهٔ ۲۷۴ - اختراع: پیمانه می جویان رفتم سوی میخانه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پیمانه می جویان رفتم سوی میخانه بیرون نروم زانجا پر ناشده پیمانه شیخان مناجاتی رندان خراباتی جویند ترا جانا در کعبه و بتخانه در میکده سر مستم از ننگ خودی رستم نوشم قدح باده با نعره مستانه شد جام میم قاتل جز این چه کند حاصل؟ چون یار قدح دارد با عشق دیوانه واعظ بسر منبر گوید همه از کوثر من مست و برد خوابم زین بلعجب افسانه تو هم گل بستانی هم شمع شبستانی هم روز منت بلبل هم شب شده پروانه فانی سخنم بشنو جویای خرابی شو در گنج نشد معمور کس ناشده ویرانه علی شیر نوایی