علی شیر نوایی
غزل ها
شمارهٔ ۲۱۳ - مخترع: زهی از جلوه بالای رعنایت بلا بر دل
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زهی از جلوه بالای رعنایت بلا بر دل ز هر یک تار مشکین طره ات صد ابتلا بر دل چنان کز کثرت باران نیسان بشکند غنچه کشاید از تو هر چند آیدم تیر جفا بر دل چو روز آید شود طغیان او در عشق صد چندان اگر چه منع را هر شب کنم صد ماجرا بر دل دل و چشمم هلاکت گشته و تو جلوه گر در چشم روا نبود که این بیداد را داری روا بر دل فلک اهل وفا را چون همیشه دارد آزرده خوشم زان بی وفا آزار گر آید مرا بر دل ز روی مردمی رطل گرانم دار ای ساقی که از نامردمان دهر دارم غصه ها بر دل به چشم رحمت و دلسوزیم بینی اگر دانی که از هجرت چها بر چشم من آمد چها بر دل عجب نبود رسیدن در حریم باقی ای فانی اگر خود گفته ای قطع بیابان فنا بر دل علی شیر نوایی