علی شیر نوایی
غزل ها
شمارهٔ ۲۰۸ - در طریق مخدوم: نهاد پیر مغان بر کفت چو باده صاف
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نهاد پیر مغان بر کفت چو باده صاف به عذر توبه دگر خویشرا مدار معاف ز چاک پیرهنم دوختن چه سود ایدل مرا که گشته ز تیغ فراق سینه شکاف شکست قلب همه اهل عشق مژگانت ازان سبب که صف آراسته چون اهل مصاف به درس عشق در آ صوفیا چو مطلوبت نگشت فتح ز مفتاح و کشف از کشاف تمام دفتر آداب عشق یک حرف است سخن دراز کشید از نزاع اهل خلاف مرا رضای تو و دیر به ز کعبه و زهد که گفته اند که بالای طاعتست انصاف طریق بیخودی از فانی و خودی از شیخ که این زلا همه گه نکته راند آن از لاف علی شیر نوایی