علی شیر نوایی
غزل ها
شمارهٔ ۱۹۱ - تتبع خواجه: واعظان تا چند منع جام و ساغر می کنند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
واعظان تا چند منع جام و ساغر می کنند چون دماغ خویش را هم گه گهی تر می کنند از قدح آنانکه گاه نشاء مییابند فیض زین شرف چون منع محرومان دیگر می کنند چون صفا از توبه اهل زهد را ظاهر نشد چون بدین تکلیف رندان را مکدر می کنند می فروشان باده را روزی که می سازند صاف مجمر روحانیان زان بو معطر می کنند از پی نظاره بلبل خوشست اوراق گل باد و باران آن صحایف از چه ابتر می کنند جرعه پیر مغانم ده به دست ای مغبچه رغم آنانیکه وصف خود و کوثر می کنند ساده دل واعظ که گوید هر چه آید بر زبانش ساده تر آنانکه این افسانه باور می کنند آن چه چشمانند کز مژگان دو صف آراسته عالمی در طرفة العینی مسخر می کنند خازنان روضه از اشعار فانی لعل و در برده بر رخسار و گوش حور زیور می کنند علی شیر نوایی