علی شیر نوایی
غزل ها
شمارهٔ ۱۸۴ - تتبع مولانا کاتبی: تا خرقه و سجاده ام افتد در می چند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا خرقه و سجاده ام افتد در می چند خواهم طرف میکده رفتن قدمی چند درکش قدحی چند و فلک را عدم انگار در خاطرت از دور چو بینی المی چند در گلشن دوران همه در دور قدح کن چون نرگس آزاده چویابی درمی چند پروانه و بلبل به کجایند که گویم از فرقت آن شمع گلندام غمی چند همدم به جز از باده مسازید حریفان از عمر گرانمایه چو باقیست دمی چند حال دل عشاق جگر خوار چه پرسی؟ در میکده با عشق و جنون متهمی چند ای پیر مغان فانی مفلس چو برت شد دیدی کمی ای چند و نمودی کرمی چند علی شیر نوایی