علی شیر نوایی
غزل ها
شمارهٔ ۱۷۹ - تتبع خواجه: دوشم از سوز فنا با قد خم یاد آمد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دوشم از سوز فنا با قد خم یاد آمد شمع در گریه شد و چنگ بفریاد آمد با همه سنگدلی رحم کنی گر دانی کز غم هجر توام دوش چه بیداد آمد رسم تاراج خرابی چو بدید ابر بهار گریه اش ناله کنان بر گل و شمشاد آمد از خزان ریخت جوانان چمن سرو مگر کز چنان تفرقه از راستی آزاد آمد اجل از هجر تو میخواست که قتل آموزد از پی کسب هنر جانب ارشاد آمد دوش رفتم به خرابات و به جامی شد دفع آنچه از دور زمان بر دل ناشاد آمد فانیا قطع بیابان خودی دشوار است مگر آنکس که به توفیق خداداد آمد علی شیر نوایی