علی شیر نوایی
غزل ها
شمارهٔ ۱۶۲ - تتبع خواجه: هوای می به سر هر که چون حباب رود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هوای می به سر هر که چون حباب رود عجب نباشد اگر در سر شراب رود چو بخت خفته سوی ما به صد حیل آمد ولی چو عمر گرامی به صد شتاب رود ز بیدلان همه شب بشنود فسانه دل چو نوبت من بیدل رسد به خواب رود نظر فکنده باغیار لب مگز پنهان روا مدار که بر جان من عذاب رود چو رند میکده روشن درون بود چه عجب که در درونش می همچو آفتاب رود خوش آنکه صبح به دیر مغان ز مخموری خراب آید و شام از قدح خراب رود خمار در لبش افکند اضطراب چه عیب اگر به میکده فانی به اضطراب رود علی شیر نوایی