علی شیر نوایی
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۱ - تتبع مخدومی: باز در دیر مغان عربده مستانست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
باز در دیر مغان عربده مستانست سخن از گنج فشانی تهی دستانست مطرب از همت حاتم چه سرود آراید که فلک پست ترین منزل سر مستانست دادن جان و ستاندن ز لب ساقی پرس تا شبانگاه بدین سان بده و بستانست سرو اگر چند بلند است ز اشجار چمن پیش نخل قد رعنای تو از پستانست وادی کعبه اسلام چه پویم ای شیخ که بت کافر من جانب ترکستانست مستی و رندیم ار چرخ به دستانها گفت چه کنم بهر من این نوع صدش دستانست فانی ار نیستی ات هست به مطلوب رسی که به وصلش سببی نیست اگر هست آنست علی شیر نوایی