علی شیر نوایی
غزل ها
شمارهٔ ۹۸ - تتبع خواجه: زان لعل می آلود شدم مست خرابت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زان لعل می آلود شدم مست خرابت ای مغبچه شوخ چه مستست شرابت ای عشق هوایت چه بهار است که بادا بر خرمت ما تیره دلان برق سحابت با عارض نسرین وش اگر باده بنوشی بر چهره چه گلها شگفاند می نابت در نور صفا چونکه ز خورشید فزونی هرگز نشود حایل رخسار نقابت زان خلعت تو حله گلگون شده ای سرو کز خون دل و دیده همه داده شد آبت ای مغبچه بس تو به شکستی و گنه بود گر توبه مرا شکنی هست ثوابت فانی چو غریب آمده در بحر معانی نبود عجب اندر سخنش رنگ غرابت علی شیر نوایی