علی شیر نوایی
غزل ها
شمارهٔ ۲۸ - مخترع: بعد عمری کافکند گردون بکوی او مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بعد عمری کافکند گردون بکوی او مرا سیل اشک شادمانی هی برد زان کو مرا گاه چشم آید گران در کفه عشقم ز غم کوه فرهادش اگر یک سو نهی یک سو مرا رو براهت بسکه سودم هر دو خونین گشت و ریش وه که سویت آمدن را نیست راه رو مرا بوی مشکین طره ات تا در دماغ من رسید گه کند بیحال و گه آرد بحال آن بو مرا بسکه آن بدخوی تیغ بیدریغم راند ساخت زین رعایت های مفرط همچو خود بدخو مرا منکه غرق می شدم ز اقبال پیر میکده محتسب این دم کجا یابد بجست و جو مرا فانیا نابودم اندر یار و باشد جای شکر کز غم و شادی مبرا ساخت عشق او مرا علی شیر نوایی