مجیرالدین بیلقانی
قطعه ها
شمارهٔ ۶: ای فرشته صفتی کز سر تعظیم و جلال - زیر ران شدست ابلق شام و سحرت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای فرشته صفتی کز سر تعظیم و جلال زیر ران شدست ابلق شام و سحرت معنی بکر به دور تو چو نی سر بفراشت از چه از همدمی لفظ خوش چون شکرت؟ بر سر آمد ز جهان ذات تو چون موی و مباد که برد تا به ابد حادثه مویی ز سرت بگسلد کفه و شاهین ترازوی فلک گر بسنجند بدان کفه و شاهین هنرت ای سکندر صفتی ملک سخن را که ببرد چشمه حضر حیات ابد از خاک درت عذر بپذیر ز من بنده که مرغ سخنم بر سر سدره نشست از مدد بال و پرت زانکه آورده ام از سردی و ناموزونی دو سه گونه خورش نامتناسب به برت آن یکی در خور ریش پدرم و آن دیگر خایه و آنچه بد اندر شکم او پدرت مجیرالدین بیلقانی