مجیرالدین بیلقانی
غزل ها
شمارهٔ ۳۷: بلبلان رخت به باغ افگندند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بلبلان رخت به باغ افگندند زاغ را بار سفر می بندند دل لاله به عبیر آلودند دهن باد به مشگ آگندند باغ با باد صبا هم سخن است چه سخن همدم و هم سوگندند؟ صبح و گل خنده زنانند به هم هر دو بر کار جهان می خندند سوگوارست بنفشه که هنوز سوسن و یاسمن اندر بندند تازه رویند ریاحین الحق عاقلان جز که چنین نپسندند تازه رویی به تا چند از غم چون درین دایره روزی چندند می شتابند وشاقان چمن تا به سلطان جهان پیوندند ارسلان آنکه دل و همت او بیخ فتنه ز جهان بر کندند مجیرالدین بیلقانی