مجیرالدین بیلقانی
غزل ها
شمارهٔ ۸: بیا که باغ نکوتر ز روی دلخواهست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیا که باغ نکوتر ز روی دلخواهست بهار خیمه برون زن چه جای خرگاهست کنون که در چمن آگاه گشت لاله ز خواب غرامتست بر آنکو ز عالم آگاهست به فصل این گل کوتاه عمر عشرت کن که قصه تو درازست و عمر کوتاهست تو بر زمانه همی خند چون فنینه گریست که خنده های گل از گریه سحرگاهست مدار انده فردا چو راه عشق روی که خود رسد ز بد و نیک هر چه در راهست هزار جان مقدس فدای آن کس باد که جای او به چنین وقت حضرت شاهست خدایگان جهان ارسلان که توقیعش ز بهر عصمت دین اعتصمت باللهست مجیرالدین بیلقانی