ابوالقاسم فردوسی
پادشاهی بهرام گور
بخش 6
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو یوز شکاری به کار آمدش بجنبید و رای شکار آمدش یکی باره ای تیزرو بر نشست به هامون خرامید بازی به دست یکی بیشه پیش آمدش پردرخت نشستنگه مردم نیک بخت بسان بهشتی یکی سبز جای ندید اندرو مردم و چارپای چنین گفت کاین جای شیران بود همان رزمگاه دلیران بود کمان را به زه کرد مرد دلیر پدید آمد اندر زمان نره شیر یکی نعره زد شیر چون در رسید بزد دست شاه و کمان درکشید بزد تیر و پهلوش با دل بدوخت دل شیر ماده بدوبر بسوخت همان ماده آهنگ بهرام کرد بغرید و چنگش به اندام کرد یکی تیغ زد بر میانش سوار فروماند جنگی دران کارزار برون آمد از بیشه مردی کهن زبانش گشاده به شیرین سخن کجا نام او مهربنداد بود ازان زخم شمشیر او شاد بود یکی مرد دهقان یزدان پرست بدان بیشه بودیش جای نشست چو آمد بر شاه ایران فراز برو آفرین کرد و بردش نماز بدو گفت کای مهتر نامدار به کام تو باد اختر روزگار یکی مرد دهقانم ای پاک رای خداوند این جا و کشت و سرای خداوند گاو و خر و گوسفند ز شیران شده بددل و مستمند کنون ایزد این کار بر دست تو برآورد بر قبضه و شست تو زمانی درین بیشه آیی چنین بباشی به شیر و می و انگبین به ره هست چندانک باید به کار درختان بارآور و سایه دار فرود آمد از باره بهرامشاه همی کرد زان بیشه جایی نگاه که باشد زمین سبز و آب روان چنانچون بود جای مرد جوان بشد مهربنداد و رامشگران بیاورد چندی ز ده مهتران بسی گوسفندان فربه بکشت بیامد یکی جام زرین به مشت چو نان خورده شد جامهای نبید نهادند پیشش گل و شنبلید چو شد مهربنداد شادان ز می به بهرام گفت ای گو نیک پی چنان دان که ماننده ای شاه را همان تخت زرین و هم گاه را بدو گفت بهرام کری رواست نگارنده بر چهرها پادشاست چنان آفریند که خواهد همی مر آن را گزیند که خواهد همی اگر من همی نیک مانم به شاه ترا دادم این بیشه و جایگاه بگفت این و زان جایگه برنشست به ایوان خرم خرامید مست بخفت آن شب تیره در بوستان همی یاد کرد از لب دوستان ابوالقاسم فردوسی