کمال الدین اصفهانی
قصیده ها
شمارهٔ ۱۴۱ - وله ایضاً
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من که از دور چرخ ممتخم وز اسیران گردش ز منم همچون صبح ار برآورم نفسی آتش اندر همه جهان فکنم نه شکیبایی خموش شدن نه دلیری و برگ دم زدنم حاصلی نیست از وجود دخودم زان ملول از وجود خویشتنم همچو لاله ز سوز دل بدرم ور ز خارا کنند پیرهنم داده یی شرح جورهای فلک بس شگفت آید از تو این سخنم مگر از اتّحاد مفرط ما بتوظن برد آسمان که منم با تو گفتم شکایتی گویم بستدی آن حکایت از دهنم چون تو با کاروبار این گویی من چه ناموس خویشتن شکنم کمال الدین اصفهانی