بخش ۳۳

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

ازان پس بیامد به پرده سرای
ز هرگونه انداخت با شاه رای

ز لهراسپ وز کین فرشیدورد
ازان نامداران روز نبرد

بدو گفت گشتاسپ کای زورمند
تو شادانی و خواهرانت به بند

خنک آنک بر کینه گه کشته شد
نه در چنگ ترکان سرگشته شد

چو بر تخت بینند ما را نشست
چه گوید کسی کو بود زیر دست

بگریم برین ننگ تا زنده ام
به مغز اندرون آتش افگنده ام

پذیرفتم از کردگار بلند
که گر تو به توران شوی بی گزند

به مردی شوی در دم اژدها
کنی خواهران را ز ترکان رها

سپارم ترا تاج شاهنشهی
همان گنج بی رنج و تخت مهی

مرا جایگاه پرستش بس است
نه فرزند من نزد دیگر کس است

چنین پاسخ آورد اسفندیار
که بی تو مبیناد کس روزگار

به پیش پدر من یکی بنده ام
روان را به فرمانش آگنده ام

فدای تو دارم تن و جان خویش
نخواهم سر و تخت و فرمان خویش

شوم باز خواهم ز ارجاسپ کین
نمانم بر و بوم توران زمین

به تخت آورم خواهران را ز بند
به بخت جهاندار شاه بلند

برو آفرین کرد گشتاسپ و گفت
که با تو روان و خرد باد جفت

برفتنت یزدان پناه تو باد
به باز آمدن تخت گاه تو باد

بخواند آن زمان لشگر از هر سوی
به جایی که بد موبدی گر گوی

ازیشان گزیده ده و دو هزار
سواران مرد افگن و کینه دار

بر ایشان ببخشید گنج درم
نکرد ایچ کس را به بخشش دژم

ببخشید گنجی بر اسفندیار
یکی تاج پر گوهر شاهوار

خروشی برآمد ز درگاه شاه
شد از گرد خورشید تابان سیاه

ز ایوان به دشت آمد اسفندیار
سپاهی گزید از در کارزار

ابوالقاسم فردوسی