ابوالقاسم فردوسی
رزم کاووس با شاه هاماوران
بخش 7
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیامد سوی پارس کاووس کی جهانی به شادی نوافگند پی بیاراست تخت و بگسترد داد به شادی و خوردن دل اندر نهاد فرستاد هر سو یکی پهلوان جهاندار و بیدار و روشن روان به مرو و نشاپور و بلخ و هری فرستاد بر هر سویی لشکری جهانی پر از داد شد یکسره همی روی برتافت گرگ از بره ز بس گنج و زیبایی و فرهی پری و دد و دام گشتش رهی مهان پیش کاووس کهتر شدند همه تاجدارنش لشکر شدند جهان پهلوانی به رستم سپرد همه روزگار بهی زو شمرد یکی خانه کرد اندر البرز کوه که دیو اندران رنج ها شد ستوه بفرمود کز سنگ خارا کنند دو خانه برو هر یکی ده کمند بیاراست آخر به سنگ اندرون ز پولاد میخ و ز خارا ستون ببستند اسپان جنگی بدوی هم اشتر عماری کش و راه جوی دو خانه دگر ز آبگینه بساخت زبرجد به هر جایش اندر نشاخت چنان ساخت جای خرام و خورش که تن یابد از خوردنی پرورش دو خانه ز بهر سلیح نبرد بفرمو کز نقرهٔ خام کرد یکی کاخ زرین ز بهر نشست برآورد و بالاش داده دو شست نبودی تموز ایچ پیدا ز دی هوا عنبرین بود و بارانش می به ایوانش یاقوت برده بکار ز پیروزه کرده برو بر نگار همه ساله روشن بهاران بدی گلان چون رخ غمگساران بدی ز درد و غم و رنج دل دور بود بدی را تن دیو رنجور بود به خواب اندر آمد بد روزگار ز خوبی و از داد آموزگار به رنجش گرفتار دیوان بدند ز بادافرهٔ او غریوان بدند ابوالقاسم فردوسی