ابن یمین
قطعه ها
شمارهٔ ۶٢٣: گاه آن باشد که باشم پای بر جا همچو قطب - آسمان آخر چو خود سرگشته تا کی داردم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گاه آن باشد که باشم پای بر جا همچو قطب آسمان آخر چو خود سرگشته تا کی داردم گر چه گردون اینزمان یکسر سخن با من گذاشت زان چه حاصل چون زمانی بیسخن نگذاردم در کفم روزی نبیند کس وجوه یک شبه با همه گو هر که ابر دیدگان میباردم نه چرا از فقر نالم چون خرد فلاح وار تخم صبر اندر زمین پاک دل میکاردم تلخ تخمی کشت و دادم آب شور از دیده اش لیک میدانم که شیرین میوه ئی بار آردم بس که گردونرا خوش آمد شربت گفتار من در گلاب دیده هر دم چون شکر آغا ردم دائم از روباه بازی خواب خرگوشم دهد لیک در رخ شیروش در کین دل بگذاردم هیچ دانی کز چه عیبم گشت گردون کینه ور زانکه چون ابن یمین ز اهل هنر پنداردم گر چه دارم نطق عیسی لیک بهر مصلحت گشته ام راضی کزین کون خران انگاردم ابن یمین