ابن یمین
قطعه ها
شمارهٔ ٢۶٣: جمعی که شاعران جهانشان ستوده اند - کز قدر پای بر سر افلاک سوده اند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جمعی که شاعران جهانشان ستوده اند کز قدر پای بر سر افلاک سوده اند آئینه وار خاطر اصحاب فضل را از زنگ غم بصیقل احسان زدوده اند روزی ز مردمی بسر انگشت مکرمت بندی ز کار خسته دلی بر گشوده اند گوئی نبوده اند و گر نیز بوده اند با فضل و باهنر ز جهانشان ربوده اند یا جمله خادمان بده اند ار نه پس کجاست فرزندشان اگر همه خادم نبوده اند ممسک بنام نیک شده ضابط جهان آری بخیل را لقبی در فزوده اند هر یک بمال هم تک قارون ولی بجمع در بیمروتی ید بیضا نموده اند طامات شاعران مشنو کان گروه را ایشان برای منفعت خود ستوده اند ابن یمین