عسجدی مروزی
اشعار به جا مانده | عسجدی
شمارهٔ ۶۷ - در وصف آتش و مدح سلطان محمود: بفروز و بسوز پیش خویش امشب
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بفروز و بسوز پیش خویش امشب چندان که توان ز عود و از چندن ز آن آتش کز بلندی بالا مرا بر بلند را کند روزن وز ابر چو سر برون زند نورش چون ماه بر آسمان زند خرمن ماند تن او به بسدین ابری وز قطره چکان چو ذره گون ارزن هر قطره زر کز او جدا گردد چون سیم فرو فتد به پیرامن باز از حرکات چون بیاساید از لاله ستانش بر دمد سوسن آنجا که حسام او نماید روی از خون عدو شود گیا روین تا پیل چو یک بریشم پیله اندر نشود به چشمه سوزن شاها تو بزیر فر یزدانی بدخواه تو زیردست اهریمن عسجدی مروزی