مسعود سعد سلمان
مقطعات
شمارهٔ ۷۵ - یک زمان در بهشت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
یک زمان در بهشت بودم دوش نوش کردم ز گفته های تو نوش گر نبودم برسم معذورم در جمال تو بسته بودم هوش گاه بودم به مدحتت گویا گاه بودم ز حشمتت خاموش گاه چون بحر طبعم اندر موج گه چو خورشید ذاتم اندر جوش ای فلک رأی مهتری که تو را نام پیغمبر است و طبع سروش هر چه اقبال بدهدت بستان وآنچه دولت بگویدت بنیوش آمدی دی تو از پی کاری بنده ام گشته حلقه اندر گوش قدم من همی ببوسد فخر تا گرفتی مرا تو در آغوش من نیابم چو تو یقین گشتم تو نیابی چو من مرا مفروش دوش دیدم سلامت و شادی این همه شادی و سلامت دوش تا همی لاله باشد و باده روی باده ببین و باده بنوش همچو باده به طبع لهوانگیز همچو لاله لباس شادی پوش رأی عالی رضای تو جسته ست تو به جان در رضای عالی کوش مسعود سعد سلمان