مسعود سعد سلمان
مثنوی ها
شمارهٔ ۱۲ - مدح حسین طبیب
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مشفق عمرها حسین طبیب در همه فعلها بدیع و غریب آنکه در علم طب کند افسوس بر حکیم بزرگ جالینوس جد او اصل نیکنامی هاست هزل او اصل شادکامی هاست پس به رسمست و نیک شایسته شاه را بنده ایست بایسته تندرستی چو در دهان دارد شه بر او اعتماد جان دارد نکته گوید بسی چو بازد نرد اینت زیبا و اینت خوشدل مرد سیکی هفت و هشت چون بخورد دست زی عشرت و نشاط برد اندر آید برنج و بقره بقو راست گویی که هست جنس لقو زود یک پای چست بردارد راه آیم روم به پیش آرد در همه حال آشکار و نهان علم ابدان شناسد و ادیان خوش ندیمی ست راست باید گفت همه علمست آشکار و نهفت عادت او دروغ و بهتان نیست به گه هزل و جد گران جان نیست گاه و بیگاه چون طبیب شهست ظاهر و باطنش حبیب شهست پای غوری که او تواند کوفت خرس هرگز چو او نداند کوفت مسعود سعد سلمان