عرفی شیرازی
مثنوی ها
شمارهٔ ۱۷۴: بامید عذر خواهان زنیاز عذر خواهی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بامید عذر خواهان زنیاز عذر خواهی که مسوز بیش ازینم بگناه بیگناهی طلبد بهار بوست ز نسیم صحبگاهی سر آفتاب جوید زتو زیب کج کلاهی ز فروغ آفتابم نبود منیر بی تو چو دو زلف تست یکسان شب و روزم از سیاهی تو بسهو گاه گاهی نگهت فتاده برمن من ساده لوح با خود گله سنج گاهگاهی مفروش ناز و عصمت قدحی شراب درکش که بهشت شرم عصیان ز غرور بیگناهی چه خوشست آنکه بینم بجفا بهانه خویش که گهی بیادش آرم بزبان عذر خواهی همه شب ببانگ بلبل زده در چمن پیاله چو نسیم گل زبستان دم صبح گشته راهی بدل خراب عرفی بفرست دردی از او که شکسته رنگ دردش بدعای مرغ و ماهی عرفی شیرازی