عرفی شیرازی
مثنوی ها
شمارهٔ ۱۶۵: تا مژده زخم دگر دامن کش جان کرده
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا مژده زخم دگر دامن کش جان کرده دشوار دادن جان من خوش بر من آسان کرده مستانه گریند از غمت اهل ورع در صومعه گویا تبسم گونه ای در کار ایشان کرده خوش با دل جمع آمدی نازان بحسن خویشتن از عشوه گویا هر طرف دلها پریشان کرده زنار عصمت پیشگان پوشند عیب برهمن خوش توتیای آفتی در چشم انسان کرده مهر و وفا را جذبه می باشد ای اهل طلب رو گوشه بنشین چرا رو در بیابان کرده چشمی که بازش کرده از گریه خون آمد ولی خون گرید آن چشمی که تو پاکش بدامان کرده در حشر اگر نشناسدت معذور باید داشتن چشمی که از نظاره آن چهره حیران کرده عرفی شیرازی