عرفی شیرازی
مثنوی ها
شمارهٔ ۹۲: منم که میکنم از درد بیکرانه خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
منم که میکنم از درد بیکرانه خویش مگو مگو زغم آرایش زمانه خویش فلک بچرب زبانی گدای فرصت نیست بمدعی ندهی گوهر یگانه خویش ز نفخ صورنه طوفان نوح بی خطر است چرا نتازد عنقاب بآشیانه خویش بوعدگاه تو امید آنقدر بنشاند که در دیار خودم سوخت شوق خانه خویش خراب آتش رمز محبتم عرفی که در شرار نهان میکندر زبانه خویش عرفی شیرازی