عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۵۷۳: َبه امید عذر خواهان ز نیاز عذر خواهی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
َبه امید عذر خواهان ز نیاز عذر خواهی که مسوز بیش از اینم به گناه بی گناهی طلبد بهار بوست، ز نسیم صبحگاهی سر آفتاب جوید ز تو زیب کج کلاهی ز فروغ آفتابم نبود خبر که بی تو چو دو زلف توست یکسان، شب و روزم از سیاهی تو به سهو گاه گاهی نکهت فتاده بر من من ساده لوح با خود، گله سنج کم نگاهی مفروش ناز و عصمت، قدحی شراب در کش که بِهَشت شرم و عصمت ز غرور بی گناهی چه خوش است آن که بینم به جفا بهانهٔ خویش که گهی به یادش آرم به زبان عذر خواهی هم شب به بانگ بلبل، زده در چمن پیاله چو نسیم گل ز بستان، دم صبح گشته راهی به دل خراب عرفی، بفرست دردی از نو که شکست رنگ دردش به دعای مرغ و ماهی عرفی شیرازی