عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۵۶۵: به شمعی کو صبا کرده به خلوت، خانه ای داری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به شمعی کو صبا کرده به خلوت، خانه ای داری که از تنهایی ات غم نیست گر پروانه ای داری از این خلوت نشینی کم نگردد هستی حسنت که آن جا هم ز خون مجرمان پیمانه ای داری مرا این آتش از داغ جدایی بیشتر سوزد که می گویند جا در محفل بیگانه ای داری ز آسیب نظر گر می گریزی در دلم بنشین که آن گه خالی از نامحرمان کاشانه ای داری به شرط آن که ناید گردی از خاکسترش بیرون طلب کن جان من گر جان فشان پروانه ای دار نخواهی دید عرفی تا قیامت روی هشیاری که این مستی ز شوق نرگس مستانه ای داری عرفی شیرازی