عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۵۲۰: به چه رو به جلوه آید، طلب نیازمندان
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به چه رو به جلوه آید، طلب نیازمندان نه دل نیاز خرم، نه لب امید خندان گله از تهی کمندی، نه روا بود، همین بس که غزال ما نیفتد به کمند صید بندان چه کند زبون شکاری، ز چنین شکارگاهی که خم کمند بوسد، لب عنبرین کمندان چه گمان باطل است این، که بود عزیز صیدی که به عجز بسته گردد، به کمند ارجمندان به کرشمه ای بنازم که ز باد دامن او زده موج زهر آفت، به گلوی نوشخندان چه دل است، آه از آن دل، که ز حسن و عشق، در وی نه علامتی ز ناخن، نه جراحتی ز دندان نه چنان بتاز عرفی، که رود عنان ز دستت تو هم این حدیث می گوی، به سبک عنان سمندان عرفی شیرازی