عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۴۸۲: منم که آب گل و رنگ لاله می طلبم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
منم که آب گل و رنگ لاله می طلبم در این لباس شراب دو ساله می طلبم شکست جام شرابم ز سنگ توبه، ولی در این خزان دیت خون لاله می طلبم ز باده توبه حرام است در شریعت عشق اگر قبول نداری، رساله می طلبم متاع ملک شهادت که کیمیای دل است اگر دعا نفروشد ز ناله می طلبم تمام طالب ماه اند اهل دیده و من که زادهٔ آدمیم، شکل هاله می طلبم چنان به وادی مستی ز خویش گم گشتم که لب ز باده و دست از پیاله می طلبم علاج درد تو، عرفی، حکیم نشناسد که من برون شفا این مقاله می طلبم عرفی شیرازی