عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۴۴۷: دل به دست و پای کوبان از حرم بگریختم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل به دست و پای کوبان از حرم بگریختم وین سیه قندیل را از خاک دیر آویختم توتیای دیدهٔ توفیق، یعنی خاک دیر بر سر دل تهنیت گویان به مژگان می بیختم راهب دیر و صنم مست سماع ماتمند تا به شیون نغمهٔ ناقوس را آویختم گوهری کز وی بیابد دیدهٔ معنی صفا در جهان پیدا نشد، هر چند خاکش بیختم مایهٔ دیریم، عرفی، عشوه ای در کعبه هم مدتی پارنج ها از پرده می انگیختم عرفی شیرازی