عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۴۲۳: تنها نشین گوشهٔ غمخانهٔ خودیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تنها نشین گوشهٔ غمخانهٔ خودیم گنج غمیم و در دل ویرانهٔ خودیم لب تر نکرده ایم ز جام و سبوی کس جاوید مست جرعه و پیمانهٔ خودیم با غم نشسته ایم به تدبیر عقل خویش ما آشنا به دشمن و بیگانهٔ خودیم بس در گشوده ایم، چه دشمن، چه دوست را ما قفل بی گشاد در خانهٔ خودیم شیرین نکرده ایم لب از گفت و گوی کس لب ها به زهر شستهٔ افسانهٔ خودیم گاهی فریب توبه و گاهی فساد زرق بازیچهٔ طبیعت طفلانهٔ خودیم غیرت روا نداشت که برقع برافکنیم تا جمله بنگرند که جانانهٔ خودیم عرفی برو، تهیهٔ افسون مکن که ما صید فریب دام خود و دانهٔ خودیم عرفی شیرازی