عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۴۱۷: چنین که آمده منظور لطف شاه چراغ
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چنین که آمده منظور لطف شاه چراغ به ناز گو بشکن گوشهٔ کلاه چراغ ز نور معرفت حق، شاه در سخن است صباح طلعت خورشید و شامگاه چراغ به روشنی شب و روز زمانه یکسان است از آن زمان که جهان مجلس است و شاه چراغ فروغ ناصیهٔ روزگار اکبر شاه که برفروخت به دل ها ز هر نگاه چراغ چراغ هستی اش از نور مطلق است که هست به چشم فقر چراغ و به چشم جاه چراغ چراغ ما شده منظور شه به دست ادب فلک گذاشته بر گوشهٔ کلاه چراغ به راه معرفت حق چو داشت هادی خویش چراغ را کس نبرد به پیش راه چراغ طواف انجمن شه، چراغ راه دل است ورای عرفی ازین انجمن مخواه چراغ عرفی شیرازی