عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۴۰۹: به عمرها ننهم پا برون ز خانهٔ خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به عمرها ننهم پا برون ز خانهٔ خویش نگاهبان خودم من بر آستانهٔ خویش به هر طریق که بگذشته بی تاسف نیست به سوز و داغ دی و عشرت شبانهٔ خویش در آن دیار دلم کرده خو به بد مستی که محتسب کند از شعله تازیانهٔ خویش ز مشکلات محبت نیفکنم دامی که مرغ عقل نسازد به آب و دانهٔ خویش نهفته سر دهم از دیده سیل خون، که مباد غم زمانه برد جدولی به خانهٔ خویش در این مکوش که آید دلت به جان، عرفی که مرغ شوق بخوابد در آشیانهٔ خویش عرفی شیرازی