عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۳۸۶: کی دل به جهان بنگرد و ناز و نعیمش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کی دل به جهان بنگرد و ناز و نعیمش چون آتش دل برنفروزد ز نسیمنش آن غمزه که از یاد شهیدان طرب افزاست بالله که به یک ناله توان کرد رحیمش در محفل آن در ننشینم که ز حشمت از شاهی کونین کند عار ندیمش ممنونم از آن غمزه که از کام دل من شیرینی امید برد تلخی بیمش دل زایر دیریست که هنگام زیارت جبریل وضو کرده درآید به حریمش ما لالهٔ آن باغ و بهاریم که در صبح بر باد رود شبنم شادی ز نسیمش آن دل که در او شعله زند مهر جمالش در سایهٔ طوبی تو آسیب جحیمش عرفی کند اندیشهٔ درمان غم دل عاشق نه چنین است، بخوانید حکیمش عرفی شیرازی