عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۳۸۲: کونین مست و بادهٔ نابی ندیده کس
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کونین مست و بادهٔ نابی ندیده کس سیراب دو عالم و آبی ندیده کس مردند تلخ کام جهانی و هیچ گاه در جام عشوه زهر عتابی ندیده کس مخمور نیمه مست فراوان بود، فغان کز جام لطف مست و خرابی ندیده کس دردا که طفل طالع ما یافت تربیت در عالمی که فصل شبابی ندیده کس در عهد جور لطف تو دست امید را گیرندهٔ عنان و رکابی ندیده کس فریاد ازین غرور که در صید زیرکان زان ترک نیم مست شتابی ندیده کس موسی ندیده ور نه به اکرام یک نگاه صد جلوه کرد حسن و حجابی ندیده کس عرفی در آ به زمرهٔ مستان، کزین گروه آلودهٔ گناه و ثوابی ندیده کس عرفی شیرازی