عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۳۰۵: ترسم از اهل ورع، شوق شرابم بکشند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ترسم از اهل ورع، شوق شرابم بکشند به بهشتم بفریبند و به خوابم بکشند در دم نزع اگر توبه ز می خواهم کرد بهتر آن است که رندان به شرابم بکشند من که بیزار نخواهم شدن از موی سفید جای آن است که در عهد شبابم بکشند چون ز آسیب شبیخون نتوانم جان برد دارم امید نارفته به خوابم بکشند سخنی در دلم آمد که اگر گفته شود اهل تحقیق به ناپخته جوابم بکشند بایزیدم که ان الحق به زبان می آرم گو مریدان که همین دم به شتابم بکشند عرفی از صومعه بگذار که بیرون آیم گر پسندی که ز شوق می نابم بکشند عرفی شیرازی