عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۲۷۱: دل خانه در این عالم ویرانه نگیرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل خانه در این عالم ویرانه نگیرد قاصد به دیاری که رود، خانه نگیرد دل خوش کن مردان خرابات بود عشق از شعر که در کعبه و بتخانه نگیرد معنی به دلم باز شد، اما به زبانم این گنج روان، جای به ویرانه نگیرد بگشا لب میگون، که لب شهد فروشم آفاق به شیرینی افسانه نگیرد کم نیست که از توبه پشیمان شده عرفی گر سبحه میندازد و پیمانه نگیرد عرفی شیرازی