عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۲۵۴: دم مردن ز شوق آن که یار دلنواز آید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دم مردن ز شوق آن که یار دلنواز آید رود صد بار جانم، با نفس ، بیرون و باز آید نهان هر نامنهٔ عجزی که بنویسم به لطف او روان ناگشته ، محرم، صد جوابش پیش باز آید زند بر کربلا صد طعنه، فردا، عرصهٔ محشر اگر نازت به آن هنکامه با این ترکتاز آید ملائک رابه داغ رشک مرغان هوا سوزد به سوی دشت هر گه، با صدای طبل باز آید دل معشوق را ذوق است از همراهی عاشق که گر محمود را گویی بیا، اول ایاز آید به ناز ونعمت جنت مناز، اندیشه کن، رضوان که عرفی از بهشت درد، با آن برگ و ساز آید عرفی شیرازی