عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۲۳۶: با محبت گهر عجز و نیاز افشاند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
با محبت گهر عجز و نیاز افشاند حسن مغرور برد، دامن ناز افشاند گرد غم کور کند دیدهٔ جانم هر گاه دامن عشوهٔ امیدگُداز افشاند مفشانید به دامان دلم گرد مراد که بر او طعنه زند، همت و ناز افشاند آن چه در انجمن اهل صفا جلوه کند دست هر ذره بر او گوهر راز افشاند شاهد حسن از آن خون شهیدان طلبد کان گلابیست که در دامن ناز افشاند عشق سوزندهٔ جاه است که هرگزمحمود نتوانست که دامان ایاز افشاند اثر نیش دهد در دل ریشم ، عرفی مطرب آن نغمهٔ تر کز لب ساز افشاند عرفی شیرازی