عرفی شیرازی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۲۰۹: تا به کی عمر به افسوس و جهالت برود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا به کی عمر به افسوس و جهالت برود نشأ باده به تاراج ملامت برود بخت بد را خجل از پرسش باطل چه کنم بهتر آن است که عمرم به بطالت برود زاهد از کعبه عنان تافته می آید، لیک کاین طمع داشت که خضرش به دلالت برود ره رو کعبه که دیر است حوالتگاهش برود، لیک ز دنبال حوالت برود جای رحم است برآن جوهری لعل طراز کش همه عمر به آرایش آلت برود جانم ار مالک غم های محبت گردد من گدا گردم و نامش به دلالت برود عرفی شیرازی